Πολλοί θα βρεθούν να με κατηγορήσουν(και δεν θα χουν και άδικο)...Μόνο όμως ένα άτομο που έχει βρεθεί σε παρόμοια θέση μπορεί να καταλάβει πως νοιώθω..11 Ιανουαρίου 2008 και αφού είχα χωρήσει με το αγόρι μου κάνω ένα τεστ εγκυμοσύνης γιατί είχα κάποια συμπτώματα.Αν και δεν το περίμενα το τεστ βγήκε θετικό.Αρχικά πανικοβλήθηκα,αλλά δεν στεναχωρήθηκα.Ήθελα να το κρατήσω και να κάνω ότι μπορώ για να το μεγαλώσω σωστά.Πάντα ήμουν κάθετη στο θέμα της έκτρωσης οπότε δεν μου πέρασε απο το μυαλό να το ρίξω.Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ειδόποιησω τον πρωιν μου.Εκείνος ήρθε με τα χίλια ζόρια φέρνοντας ένα τεστ γιατί πίστευε ότι του έλεγα ψέμματα(το αφήνω ασχολίαστο).Το έκανα το τεστ μπροστά του και φυσικά βγήκε θετικό!Κανονίσαμε 2-3 συναντήσεις σπίτι του,με την μητέρα του και τον κολλητό μου(η δική μου η μητέρα δεν είχε μάθει τίποτα ακόμα).Όσες φορές πήγα σπίτι του άκουγα το ίδιο πράγμα και απο εκείνον και απο την μητέρα του.Έκτρωση και έκτρωση και έκτρωση.Της εξήγησα του λόγους που δεν ήθελα να το ρίξω αλλά δεν μου φάνηκε να με καταλαβένει.Της είπα οτι δεν θέλω να κάνω ένα τέτοιο έγκλημα και μου είπε ότι είναι πολύ μικρό ακόμα..Ειλικρινά δεν έχω ακούσει πιο μεγάλη ανοησία.Μου μιλούσε τουλάχιστον 3 ώρες και έλεγε τα ίδια..Είδα οτι άκρη απο την οικογένεια του δεν θα έβρισκα και έτσι μίλησα σε κάποιο συγγενικό μου πρόσωπο για το θέμα και κάπως ηρέμησα.Δεν ήξερα πως να το πω στους γονείς μου.Δεν φοβόμουν για μένα.Φοβόμουν για το μωρό.Μετά απο μερικές μέρες και όταν βρήκα την ευκαιρία το είπα στην μητέρα μου.Δεν φώναξε,απλά με κοιτούσε.Τα είχε χάσει και εκείνη όπως και γω.Αν το μάθενε ο πατέρας μου θα με έδιωχνε απο το σπίτι.Της εξήγησα ότι έπαιρνα προφυλάξεις,οτι δεν το θέλαμε και ήταν ατύχημα.Δυστηχώς στήριγμα δεν είχα όμως ούτε απο εκείνη.Την πείρε μόνη της την απόφαση χωρίς να με ρωτήσει.Έκτρωση η μόνη λύση.Είχα εξαντλήσει κάθε περιθώριο..Κάθε μέρα έσπαγα το κεφάλι μου να βρω μια λύση.Δεν μπορούσα όμως να κάνω κάτι.Έκλαιγα απο το πρωΐ ως το βράδυ(στα κρυφά πάντα).Η άμβλωση έγινε στο μητέρα.Λίγα άτομα ξέρουν γι αυτό.Ντρέπομαι πολύ...Μακάρι οι συνθήκες να ήταν διαφορετικές.Μακάρι να είχα άτομα να με στηρίξουν έστω στην αρχή.Μόνο το μωρό μου δεν έφταιγε και αυτό την πλήρωσε στο τέλος...
9 σχόλια:
Η ζωη μας αναγκαζει να κανουμε πραγματα που δε θελουμε. Δε χρειαζεται να περασεις το υπολοιπο της ζωης σου με τυψεις. Καταλαβαινω πως αισθανεσαι. Η ελληνικη κοινωνια δεν ειναι ετοιμη να δεχτει ανυπαντρες μητερες εφοσον ο πυρηνας της κοινωνιας, η οικογενεια, βρισκεται ακομα στον προηγουμενο αιωνα. Ειναι καλυτερα να μη φερεις παιδι σ'αυτον τον κοσμο αν δεν εχεις υποστηριξη (υλικη και ψυχολογικη) απο το περιβαλλον σου. Δεν ειναι δικαιο για το παιδι, ουτε για σενα.
Σε ευχαριστώ για το σχολιό σου.Προσπαθώ να επανέλθω στους φυσιολογικούς ρυθμούς και να γίνω όπως ήμουν πριν.Μου είπαν να πάω σε έναν ψυχολόγο αλλά το σκέφτομαι..
Δε θα γινεις οπως ησουν πριν γιατι αυτη η εμπειρια σε αλλαξε. Ετσι ειναι η ζωη, ειμαστε οι εμπειριες μας! Αν μπορεσεις να βρεις καλο ψυχολογο, πηγαινε, θα σε βοηθησει. Δεν ειμαι σιγουρη ομως για τους ψυχολογους στην Ελλαδα - ζουν κι αυτοι μεσα στην ελληνικη κοινωνια και προσαρμοζονται. Θα συνιστουσα βιβλια (μπορεις να βρεις πολλα στο ιντερνετ). Μην προσπαθεις να μιλησεις για αυτο το θεμα με ανθρωπους που δε θα σε υποστηριξουν. Δεν μπορεις να αλλαξεις κανεναν και, για την ωρα, χρειαζεσαι υποστηριξη για να σταθεις ορθια ξανα. Μη σκεφτεις οτι εισαι η μονη που βρεθηκε σ'αυτη τη θεση. Η ζωη δε σταματει εδω και καθε δυσκολια βρισκεται στο δρομο μας με ενα σκοπο.
Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου.Είσαι πολύ καλή...Μπορώ να πω ότι είμαι ελάχιστα καλύτερα απο τότε.Όταν λες βιβλία?Τι είδους ?
Αν διαβαζεις αγγλικα, συνιστω Carl Jung (Ελβετος ψυχολογος και πατερας της αναλυτικης ψυχολογιας). Διαβασε ο,τι σε ευχαριστει (αν μου πεις τι ειδος λογοτεχνιας σου αρεσει, θα σου προτεινω βιβλια). Θα ανακαλυψεις καινουριους κοσμους, και θα καταλαβεις οτι δεν εισαι η μονη που περνας δυσκολιες. Αν μπορεις να πας σε γυμναστηριο η να γινεις μελος σε συλλογο που οργανωνει ορειβατικες εκδρομες, καν'το. Η επαφη με την φυση ειναι συμαντικη για να γνωρισεις καλυτερα τον εαυτο σου.
Δουλευεις, πας σχολειο?
Δεν δουλεύω..Σχολείο έχω τελειώσει :) θα κοιτάξω το βιβλίο που μου είπες.Σε ευχαριστώ πολύ.Αν έχεις τίποτα άλλο να προτίνεις κάντο.Καλή μέρα!
τι να πω? ζουμε σε μια "δηθενιστικη" κοινωνια δυστυχως ή ευτυχως . . . Δεν θα κρινω κανεναν--μην το κανεις και συ. Δεν αξιζει. Το μονο που εχει σημασια ειναι εσυ και η ψυχουλα σου. Να ζητησεις βοηθεια σιγουρα. Αφου κανεις δεν σε στηριξε οταν και οπως επρεπε. Αφου κανενας δεν καταλαβε οτι το θεμα δεν ειναι μονο οι "ευθυνες", μα το κορμι σου, το μυαλο και η ολοτητα σου. Μην εχεις τυψεις.Μην κοιτας πισω. Ειλικρινα το θεμα της εκτρωσης ειναι πολυπλοκο και δυσκολο. Ομως πλεον αυτο που εχει σημασια ειναι Εσυ. Μην το αφησεις να σε ριξει. Εχεις μια ολοκληρη ζωη μπροστα . . ΑΡπαξε την και ζησε την!
κοιταξε να δεις... Μια εκτρωση ειναι μεγελη δοκιμασια...
Αλλα...Κι εγω πιστευω οτι ηταν η καλυτερη λυση απο την στιγμη που δεν ειχες στηριξη απο πουθενα.
Ειναι πολυ ασχημο να μεγαλωνουν παιδακια χωρις εναν απο τους δυο γονεις γιατι απλα εγινε μια στραβη.
Τι θα του ελεγες οταν μεγαλωνε και ρωτουσε για τον μπαμπα του? Τι θα εγραφε στην ταυτοτητα του? Αγνωστου πατρος? Στην Ελλαδα ακομα δεν εχουμε εξεληχθει τοσο ωστε να δεχομαστε τοσο απλα πραγματα οπως ενα παιδι "αγωνστου πατρος"
Σκεψου τα βλεματα των δασκαλων του στο σχολειο, εκει που σιγουρα θα μαθαινοταν. Κι εσυ να πρεπει περα αποτο να φροντισεις ολα τα αλλα να εχεις να το στιριζεις μονιμα και ψυχολογικα...
Ακομα και αν "αναγκαζοταν" ο φιλος σου να σε παντρευτει δεν θα ειχατε κατι ευτυχισμενο και κατι που επιλεξατε. Και καποια στιγμη να γυρισει να σου πει οτι αν δεν ηταν το παιδι θα ειχε κανει την ζωουλα του και να σε κατηγορει οτι του την κατεστρεψες...
Ξερω οτι ποναει πολυ μια τετοια αποφαση, αλλα ας μην σκεφτομαστε παντα εγωιστικα. Ας βλεπουμε και παραπερα απο τον εαυτο μας...
Αν ειχες στηριξη απο τουλαχιστον την δικη σου οικογενεια η αν ησουν σε θεση οικονομικα να το κρατησεις και να το μεγαλωσεις καλα θα εκανες να το κρατησεις. και ολα τα αλλα θα βολευονταν! γιατι οταν υπαρχει στηριξη ολα βολευονται.
Γιατι μεγαλυτερη αμαρτια (αν και αθεη απο γενισιμιου μου σχεδον δεν πιστευω στις αμαρτιες αλλα ετσι τα λεει αυτα ο κοσμος) ειναι να φερεις μια ψυχη στον κοσμο που δεν θα εχει ολα οσα πιο πολλα γινεται, παντα στο μετρο του δυνατου, απο οτι να το φερεις στον κοσμο και να ειναι δυστυχισμενο και με ψυχολογικα τραυματα μια ζωη.
@Sad_Vampiress 8elw na sou apanthsw kai na sou pw ta ekshs...1)pote dn sta8hka sthn stash pou krathse o prwin mou...oute h8ela na ton piesw gia tipota..egw sta8hka sthn stash pou krathse h oikogeneia mou...efoson oikonomiko problhma den uphrxe to 8ewrhsa megalh anohsia na proxwrhsw se ektrwsh mono k mono gia na mhn sxoliazoun trita atoma...giati afto mono akousa apo thn mhtera mou..epeishs den pistevw afto pou lene oti paidia pou megalwnoun me ton enan gonio den einai k eutuxismena..Exw suggenika mou paradeigmata kai dn h8ela na to krathsw apo meria amartias alla epeidh ton 8ewrw fono k dn maresei na petaw mia psuxh sta skoupidia...afta apo mena..
Δημοσίευση σχολίου